Mijn verhaal

Ik heb in mijn sportieve leven van-alles-en-nog-wat gedaan, zoals judo, pençak silat, boksen, krachttraining en tai chi. Ik ben een tijd blijven hangen in fitness omdat dit het makkelijkst te combineren met andere activiteiten, als studie, werk en gezin. Dat ging goed tot eind 2017.

Begin 2018 is een tumor verwijderd. Goedaardige tumoren zijn zogezegd niet kwaadaardig, maar kunnen wel onaardig zijn. Tal van biochemische processen in mijn lichaam werden dusdanig verstoord dat dit leidde tot een systeemziekte – chronische verstoring van je lichaam als systeem. Dit leidde vervolgens tot een versnelling van de ontwikkeling van fybromyalgie. Enfin, elke dag feest.

3 keer corona hakte er genoeg in dat ik nog steeds niet de conditie heb die ik nu zou ‘moeten’ hebben, terwijl ik in beweging moet blijven om niet steeds te verstijven. Ik ging op zoek naar een sportvorm dat zowel mijn conditie zou verbeteren, mijn spieren zou versoepelen en wat kracht zou ontwikkelen. En dan moest het ook nog leuk zijn om te doen.

Bij fybromyalgie duurt het opwarmen vóór de training nogal lang (en ik ben ook geen 18 meer). Ik was op een gegeven moment meer tijd kwijt aan opwarmen dan aan trainen. Zo’n beetje alle opwarmoefeningen die ik kende uit de sporten van vroeger kwamen aanbod. Per toeval stuitte ik op een youtube-filmpje van Ginastica Natural van Alvaro Romano. Er bleek een grote variatie te zijn van deze bewegingsvorm, waarvan Animal Flow een bekende vorm is. Cameron Shane (Budokon University) is echter mijn favoriet. Ik herkende veel van mijn opwarmoefeningen in hun bewegingsleer. Al die bewegingsvormen en hun variaties hebben gemeen dat het gaat om lichaams-locomotie op handen en voeten, oftewel, Quadrupedal Movement.

Tot op de dag van vandaag bestudeer ik quadrupedale bewegingen binnen de fysieke mogelijkheden die ik heb. Het blijkt dat er toch steeds meer mogelijk wordt, ondanks de fybromyalgie, en dit gun ik een ander ook. Een betere reclame voor Quadrupedal Movement Training kan ik me eigenlijk niet indenken…